قطعات بوش لنگرود

قطعات لباسشویی بوش لنگرود

تامین کننده قطعات بوش

قطعات لباسشویی بوش را از ما بخواهید.

لباسشویی بوش شرکت آلمانی بوش یکی از تولیدکنندگان برتر تولید لوازم خانگی از جمله ماشین لباسشویی بوش است. این برند را می‌توان یکی از نام‌های پرآوازه در جهان برشمرد که به دلیل کیفیت بالای محصولاتش چنین رتبه ای دارد. در واقع رتبه انرژی این ماشین +++A است و صفحه نمایش دارد. این ماشین لباسشویی دارای برنامه های شست و شوی بی سرو صدا، کاهش مصرف آب و انرژی و کاهش مدت زمان شست و شو است.

لوازم جانبی لباسشویی بوش را از ما بخواهید.

معرفی لنگرود

لنگرود یکی از شهرهای استان گیلان و مرکز شهرستان لنگرود است. لنگرود از غرب با لاهیجان و از شرق با رودسر هم‌جوار است. این شهر یکی از شهرهای گیلک‌ نشین است و در تاریخ به جهت نزدیکی به دریای خزر همواره اهمیت استراتژیک زیادی داشته و اکنون نیز این شهر به شهر چای و برنج و ابریشم معروف است.^[۲] همچنین به دلیل عبور رودخانه‌ای بزرگ از مرکز این شهر و وجود پل‌های چندصدساله بر آن، سفرنامه‌نویسان اروپایی نظیر چارلز فرانسیس مکنزی، لنگرود را به شهر ونیز در ایتالیا تشبیه کرده‌اند.^[۳][۴]

وجه تسمیه

نام لنگَرود ترکیبی است از دو پاره واژه لنگر و رود. لنگر به معنی وقار و سکون و آرامش است همان‌گونه که که کشتی لنگر انداخته آرامش می‌یابد. در ترکیب لنگر و رود دو «ر» در هم یکی شده و نام به لنگرود تبدیل می‌گردد و معنی رود سکون یافته و آرام و با وقار معنی می‌گیرد و اگر به رود جاری در این بنگریم آن را دارای جریان آن چنان آرامی می‌بینیم که گویا حرکتی ندارد. قدیم در ابتدای رودی که از میان شهر می‌گذرد کشتی‌های باری لنگر می‌انداختند و بارگیری می‌کردند.^[۵]

تاریخ

نام لنگرود، برای نخستین بار در در اواخر دوران سلطان محمد، پسر ملک شاه آلب ارسلان (سال ۵۱۲ هـ.ق.) در متون تاریخی ذکر شده‌است. در دورۀ صفویان، خصوصاً در دوره سلطنت شاه عباس اول، شهر لنگرود مرکز حوادث مهمی بوده‌است. فرار احمدخان حاکم لاهیجان از لنگرود و دستگیری اعضای خانوادۀ وی توسط کیا فریدون حاکم گیلان و تحویل آن‌ها به شاه عباس، از جمله رویدادهای مهم این دوره شهر است. نادرشاه افشار برای سرکوب تاتارهای شرق مازندران و توسعه تجارت و دستیابی به دریا، لنگرود را برای ایجاد پایگاه دریایی و کارخانه کشتیسازی انتخاب کرد و در توسعه آن کوشید.^[۶][۷][۸] رونق صنعت ابریشم در دوره‌های صفویه و قاجاریه در شمال کشور یکی از دلایل گرمی تجارت لنگرود در گذشته بوده است و می‌توان دریافت که چگونه داد و ستد بین ایران و روسیه از این منطقۀ گمرکی انجام می‌شده است.^[۵]

شاه عباس یکم

اسم شهر لنگرود در کتاب‌های قدیمی زمان شاه عباس یکم بسیار ذکر شده است؛ از جمله کتاب عالم‌آرای عباسی که در مورد جنگ فرهاد خان قره‌مانلو سردار سپاه شاه عباس اول با خان احمد گیلانی حکمران آن زمان گیلان، از لنگرود نام می‌برد:^[۹]

«خان احمد بعد از رفتن لشگریان از نقود و جواهر و اسباب خزاین و طلاآلات و نقره‌‌آلات آنچه دست مکنتش به آن می‌رسید فراهم آورده به جانب لنگرود و رودسر فرستاد که در کشتی نهاده و آماده فرار باشد. و مخدرات حرم را مصحوب کیا فریدون که از امرای معتبر گیلان و درگاره سالار حرم بود از لاهیجان بیرون فرستاد و خود منتظر بود که از پرده غیب چه صورت روی نماید».

نادرشاه افشار

لنگرود از دیرباز مورد توجه حاکمان مختلف قرار داشت؛ از این جهت که به واسطه نزدیکی به دریای و رد شدن رودخانه‌ای منشعب از سفیدرود، این شهر نقطه‌ای مهم برای کشتیرانی و تجارت قلمداد می‌شد، خصوصا در نظر نادرشاه افشار که به اعتقاد سرپرسی سایکس، مولف تاریخ ایران، او اولین پادشاه ایران است که ارزش نیروی دریایی را درک نمود. در دوره‌ی تسلط افاغنه، گیلان بوسیلة قوای روسیه اشغال شد ولی بعدها نادرشاه افشار با یک اخطار رسمی آنها را از این ناحیه راند. در زمان سلطنت نادرشاه افشار لنگرود مورد توجه قرار گرفت و مرکز نیروی دریایی شمال ایران گردید. جان التون در ژانویه سال ۱۷۴۳ به ریاست کل کشتی سازی تعیین و به لقب جمال بیک ملقب گردید. به گفته‌ی هانوی که محرک نادرشاه در تأسیس نیروی دریایی بود و عشق و علاقه زیادی در بدست گرفتن تجارت و سلطه دریای‌خزر داشت، جان التون یک کشتی‌ساز انگلیسی بود که در زمان نادرشاه او مرکز ستاد خود را در لنگرود تأسیس کرد و برای از بین بردن مشکلات مشغول به کار شد. الوارها را از جنگل بریده و به ساحل رسانید، پارچه‌های بادبان را از پنبه بافت و طناب‌ها را از لیف کتان درست کرد و چون در آن نواحی لنگری پیدا نمی‌شد به تجسس و جستجوی آن پرداخت. اهالی محل که بدون دریافت مزد کار می‌کردند نسبت به این بیگاری و کار اجباری بدون دستمزد آزرده بودند. التون که فقط یک نجار انگلیسی چند روسی و چند هندی در اختیار داشت، یک کشتی که بیست و سه پارو داشت به دریا انداخت. حکومت روسیه فعالیت‌های دریایی ایران و نادر شاه را با نظر خصمانه می‌نگریست اما التون پس از قتل ارباب خود در آنجا باقی ماند تا اینکه در شورش سال ۱۷۵۱ میلادی کشته شد و پس از مرگ او تمامی زحمات ایجاد نیروی دریایی از بین رفت.