قطعات لباسشویی بوش بهبهان
تامین کننده قطعات بوش
قطعات لباسشویی بوش را از ما بخواهید.
لباسشویی بوش شرکت آلمانی بوش یکی از تولیدکنندگان برتر تولید لوازم خانگی از جمله ماشین لباسشویی بوش است. این برند را می‌توان یکی از نام‌های پرآوازه در جهان برشمرد که به دلیل کیفیت بالای محصولاتش چنین رتبه ای دارد. در واقع رتبه انرژی این ماشین +++A است و صفحه نمایش دارد. این ماشین لباسشویی دارای برنامه های شست و شوی بی سرو صدا، کاهش مصرف آب و انرژی و کاهش مدت زمان شست و شو است.
لوازم جانبی لباسشویی بوش را از ما بخواهید.
معرفی بهبهان
|
بهبهان بِیبهو | |
|---|---|
))_-_panoramio_(1).jpg?uselang=fa)    از بالا به پایین، راست به چپ:
دروازه قرآن ورودی بهبهان، پلاژ سد مارون، قلعه‌ای در روستای برج بمونی آقا، درختان خرمای کبکاب، خانه بهادر دیوان (خانه نجف خان) | |
| کشور |
 ایران
|
| استان | خوزستان |
| بخش | مرکزی |
| نام(های) پیشین | آریاگان (ارگان/ارجان) |
| مردم | |
| جمعیت | ۱۲۲٬۶۰۴ نفر (۱۳۹۵)[۱][یادداشت ۱] |
| جغرافیای طبیعی | |
| مساحت | ۳٬۱۹۵ کیلومتر مربع |
| ارتفاع | ۳۲۵ متر |
| آب‌وهوا | |
| میانگین دمای سالانه | ۳۰ |
| میانگین بارش سالانه | ۳۶۶میلی‌متر |
| روزهای یخبندان سالانه | ندارد |
| اطلاعات شهری | |
| شهردار | [۴] |
| ره‌آورد | گل نرگس و ماست وخرما |
| پیش‌شمارهٔ تلفن | ۰۶۱ |
| وبگاه | |
| شناسهٔ ملی خودرو | ایران ۲۴س-۳۴ن |
| کد آماری | ۱۲۷۹ |
 بهبهان
روی نقشه ایران ۳۰٫۵۹۵۹°شمالی ۵۰٫۲۴۱۷°شرقی | |
بِهبَهان مرکز شهرستان بهبهان در استان خوزستان است. بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵، جمعیت شهر بهبهان ۱۲۲٬۶۰۴ تن بوده‌است.[۵]
نام‌گذاری
- واژه «بَهو» به معنای کوشک می‌باشد. کوشک را قصری می‌گویند که در اطراف آن باغ قرار داشته باشد. پس از تخریب ارجان (شهری که در فاصله ۷ کیلومتری شمال بهبهان قرار داشته)، اهالی آنجا در محل «بَهو» خانه‌هایی بهتر از خانه‌های پیشین خود می‌سازند که شباهت به کوشک داشته‌اند. به این خانه‌ها در لفظ اهالی بومی «بهبهو» گفته می‌شده‌است.[۶]
- برخی از مورخان معتقدند که ساکنان اولیه این شهر، بهان (سیاه‌چادر) نشین بوده‌اند و چون خانه‌های خود در این مکان را از سنگ و گچ ساختند، در زمستان و تابستان آسایش بهتری در آنها نسبت به چادر داشتند. پس آنجا را «بهبهان» یعنی بهتر از سیاه‌چادر نامیدند.
پیشینه
تاریخ بهبهان همواره و همه جا با تاریخ آریاگان (ارگان/ارجان) همراه بوده و اساساً یکی شمرده می‌شود. ایالت باستانی ارجان (شامل شهرستان بهبهان، امیدیه، آغاجاری و استان بوشهر و استان کهگلویه و بویراحمد کنونی[۷]) متعلق به دوره ایلامی،[۸] دوران میانی در ایران بود که در مرز خوزستان و فارس واقع شده بود.[۹][۱۰][۱۱] بر روی سکه‌های عرب-ساسانی و اسلامی، نام این ایالت باستانی به صورت ارجن و در منابع دوره اسلامی به صورت ارّجان نیز آمده‌است.[۱۲] یونانیان نیز از این شهر با نام ارکران یاد کرده‌اند.[۱۳]
منابع تاریخی از نام‌های دیگری چون رامقباد، بِرامقباد، اَبَرقباد،[۱۴] آمد قباد،[۱۵] به از آمد کواذ،[۱۶] به از آمِدِ کَواد (به معنی قباد بهتر از آمد است)[۱۷] برای ارجان استفاده کرده‌اند، که بخش دوم مشترک در همهٔ آنها به نام پادشاه قباد یکم ساسانی اشاره دارد.[۱۸] یوزف مارکوارت و پاول شوارتس «به از آمِدِ کَواد» را به عنوان نام رسمی ارگان می‌شناسد.[۱۹][۲۰]
در تقسیمات پنج کوره‌ای[۲۱] ایالت پارس در زمان ساسانیان، شهر ارگان مرکز کورهٔ ارجان با نام‌های دیگر قبادخوره،[۲۲] کورهٔ قباد بوده‌است. به گفتهٔ مورخان، کوره ارگان در اواخر دورهٔ ساسانی از شمال و شمال شرقی به استان اصفهان کنونی، از جنوب به خلیج پارس، از جنوب غربی به منطقه دورق (سُرّق)، از غرب و شمال غربی به رامهرمز، از شرق به کوه شاپور و از جنوب شرقی به ایالت اردشیرخوره می‌رسید.[۲۳][۲۴][۲۵][۲۶][۲۷][۲۸]
به هر روی، خرابه‌های شهر باستانی ارگان در ۱۲ کیلومتری شمال شرقی بهبهان در دو سوی حاشیه رود مارون نزدیک قدمگاه امام رضا واقع شده‌است،[۲۹] و وسعتی در حدود ۵۰۰ هکتار دارد. در نخستین پژوهش‌های پیرامون شهر کهن ارجان، قدمت این شهر به دوران ساسانیان[۳۰] (۲۲۴–۶۵۲ میلادی) نسبت داده شده ولی در سال ۱۳۶۱[۳۱]خورشیدی در نزدیکی این محوطه باستانی، آثار یک آرامگاه[۳۲] متعلق به حدود هزاره دوم پیش از میلاد و به دوره ایلامی کشف شد[۳۳] که در جدیدی در باستانشناسی این محوطه تاریخی گشود.[۳۴] این آرامگاه حاوی تابوتی بزرگ از جنس برنز بود. به همراه این تابوت یک حلقه طلایی، نود و هشت دکمه زرین، ده ظرف استوانه‌ای، یک خنجر، یک میله نقره‌ای، تنگ و ساغر و سینی برنزی با تصاویر تاریخی پیدا شدند که به ۸۰۰ سال پیش از میلاد برمی‌گردند.[۳۵]
نقش‌های سینی ارجان[۳۶] شامل یک گل رز شانزده‌پر در مرکز سینی، سپس یک ردیف شیر، و پنج ردیف نقوش متنوع مربوط به مراسم مختلف در بقیه فضا کنده شده و فاصله بین این نقوش را چند ردیف گیس بافت پر کرده‌است.[۳۷] بر اساس نقوش این سینی، ظاهراً یکی از فرمانروایان ایلامی برای مدتی به یکی از مناطق کوهستانی برای شکار عزیمت کرده، و در غیاب وی در محل حکومت شورش به وجود آمده‌است. شاه به محل حکومت برمیگردد و شورش را سرکوب می‌کند. سردسته شکارچیان نیز در یکی از نگاره‌ها، حیوانات شکار شده را به پیش شاه می‌برد و شاه طی مراسمی جشن می‌گیرد. همچنین، قدیمی‌ترین تصویر از یک بربت[۳۸] یا چنگ‌نواز[۳۹][۴۰][۴۱][۴۲] و به قولی لیرنواز[۴۳] ایرانی در میان گروه نوازندگان[۴۴] در این سینی به چشم می‌خورد. در لبهٔ پشت جام نیز کتیبه ای میخی به خط ایلامی نقش بسته‌است.[۴۵]
یکی از کشفیات مهم این محوطه تاریخی، حلقه قدرت زرینی است که در دست چپ متوفی قرار داده شده‌است.[۴۶] این حلقه دارای دسته استوانه ای هلالی شکل تو خالی است که دو انتهای آن به دو صفحه بیضی شکل ختم می‌شود. قسمت داخلی این صفحه‌ها به‌طور قرینه با نقش دو شیر بالدار که در دو طرف درخت مقدس ایستاده‌اند تزیین شده‌است. دور تا دور نقوش نقش گیس باف دیده می‌شود. در زیر پای شیرها سه ردیف نقش به صورت طاق هلالی شکل کنده شده و بر روی دسته، شیارهایی ایجاد شده که انتهای آنها به یک گل دوازده پر در قسمت بیرونیِ دو صفحه، ختم می‌شود.[۴۷] این حلقه دارای کتیبه ای به خط میخی عیلامی در قسمت دسته است که ترجمه آن کیدین هوتران پسر کورولوش است.[۴۸]
شهر ارجان از دیرباز مرکزیت منطقه ارگان و کهگیلویه را بر عهده داشته‌است. ارجان در زمان ساسانیان[۴۹]در محلی که هم‌اکنون در بخش شمال بهبهان واقع است و یادگارهایی از تمدن ایلامی[۵۰] را در خود جای داده‌است بازسازی شده و به نام آریاگان نامیده شد. به نظر برخی از جمله آرتور کریستنسن (۱۹۲۵، ص۷)،[۵۱] بعدها قباد یکم پادشاه ساسانی در یورش به امیدا در شمال بین‌النهرین (منطقه کُردنشین[۵۲] دیاربکر در کشور ترکیه کنونی) هشتاد هزار تن از اهالی آن را به اسارت گرفته و به ارجان آورده[۵۳][۵۴][۵۵][۵۶][۵۷][۵۸][۵۹][۶۰][۶۱]و شهر را بازسازی کرده‌است.[۶۲][۶۳] همچنین، ارگان به همراه دو شهر جنابا (گناوه کنونی) و رِیشهر/ریواردشیر[۶۴] (بوشهر کنونی) که در ایالت ارگان بودند،[۶۵] به مرکز تولید پارچه کتان که مردم امیدا در ساخت آن ماهر بودند، مبدل شد.[۶۶]
به‌طور کلی، آریاگان در زمان ساسانیان[۶۷] یکی از چهار شهر مهم ایران بود. زمین‌های حاصلخیز و آب کافی که از رودخانه‌های مجاور تأمین می‌شد باعث رونق کشاورزی این منطقه شده بود. قرار گرفتن بر راه بین فلات ایران و جلگه خوزستان[۶۸] ارگان را به مرکز تجاری تبدیل نموده بود که اهمیت راهبردی غیرقابل انکاری داشت.[۶۹] بیشتر زمین‌های آریاگان به کشت انگور و زیتون اختصاص داشت و گونه‌های مختلف غلات در ارگان بسیار پربار بودند. بعضی از مورخین آمدن آرین‌ها را به آسیای غربی به قرن چهار دهم قبل از میلاد و برخی به دو هزار سال قبل از میلاد مربوط می‌دارند. چون آثار عیلام و کلدانیان در نزدیکی‌های ارجان از سنگ نبشته‌ها و حجاری‌های تنگ سروک و غیره موجود است معلوم می‌گردد که ارجان از شهرهای پیش از مهاجرت آرین‌ها بوده‌است. مسعودی در کتاب مروج الذهب در شرح آتشکده‌های دوگانهٔ قدیم ایران می‌نویسد: «آتشکده دیگری (معبد ارجان[۷۰]) در شهر ارگان فارس بود و به روزگار بهراسف بنا شده بود. این آتشکده پیش از ظهور زردشت، پسر اسبیمان پیغمبر مجوس بوده‌است».[۷۱]
عوامل اصلی نابودی ارگان
در روند متروک شدن و نابودی ارجان دو عامل عمده تأثیر داشت که به دو دستهٔ انسانی و طبیعی تقسیم می‌شود. عوامل انسانی عبارت‌اند از جنگ‌های متعدد بین مدعیان حکومت، وجود قلعه‌های اسماعیلی و مشکلات وابسته به آن که از جملهٔ آنان می‌توان غارت، دزدی و ناامنی را نام برد. همچنین، مهاجرت‌های متعدد خارج از منطقه و تغیرات اساسی در سیستم جغرافیای سیاسی-اداری ایالت‌های فارس و خوزستان که باعث حذف نام ارجان شد اشاره کرد. در هر صورت، بزرگ‌ترین عامل نابودی ارجان عامل طبیعی زمین‌لرزه بوده‌است.
زمین‌لرزه
به سال ۴۴۴ ق خوزستان - ارجان و ایذج (ایذه) دچار زلزله بسیار شدیدی شد. در این زلزله افراد زیادی به زیر آوار رفتند و ابنیه بسیاری تخریب و نابود شد. زلزله به قدری شدید بود که کوه شمالی ارجان به نام خاییز، ترک خورد و از آن ساخت‌هایی با پله‌هایی از جنس گچ بیرون آمد.
احتمالاً این زلزله از دلایل نابودی بسیاری از زیر ساخت‌های آبیاری و کشاورزی شهر ارجان بوده‌است؛ و پس از این زلزله زمین لرزه دیگری در سال ۴۷۸ ق مجدداً ارجان و حومه آن را تحت تأثیر خود قرار داد. ابن اثیر در این باره گفته‌است: «بسیاری از دام‌ها و انسان‌ها به زیر آوار رفتند» و گمان می‌برند که اولین صدمات جدی به پل‌های دوگانه ارجان بر روی رودخانه تاب[۷۳] (مارون کنونی) متعلق به همین دوره است؛ و سالها بعد این دو پل کامل ویران شده‌است. در منابع نوینی که به بررسی زلزله‌های تاریخی پرداخته این زلزله تأیید شده. بدین ترتیب این دو زلزله افراد زیادی را به کام مرگ کشانده. شهر را ویران و ساخت‌های زیر بنایی آن را از بین برده‌است؛ و از جمعیت و اهمیت تجاری ارجان تا حدی کاسته‌است.
مردمی که از زمین‌لرزه در منطقه‌ای که پیش از آن محل نیایششان بود و بهان نامیده می‌شد گرد هم آمدند و برای چندگاهی آنجا زیستند و در محلی که بهتر از «بهان» بود شهری را بنا کردند که «بهبهان» نامیده شد. در همین زمان و پس از تقسیمات جدید کشوری بهبهان از استان فارس جدا شده و به استان خوزستان پیوست.[۷۴][۷۵]
- ۰۲/۰۴/۱۹